Na današnji dan 16. juna 1859. godine u Vršcu, rođen je Pavle Paja Jovanović-Princ među srpskim slikarima.

Crtanjem je počeo da se bavio veoma rano, kako je brzo pročulo za njegov talenat dobio je prvu porudžbinu u četrnaestoj godini od pravoslavne crkve u Vršcu. Posle dobrih kritika u vezi sa tim poslom, upisao je školu crtanja kod profesora Maholda, a potom i Bečku akademiju. Posle završetka studija nastavlja da se usavršava i putuje. Po savetu profesora, proputovao je Balkan, posebno Crnu Goru, Albaniju, Bosnu i Hercegovinu, južnu i istočnu Srbiju, beležio je običaje, likove, predele.

Iz tog perioda su slike: Guslar, Kićenje neveste, Arbanas, Borba petlova, Ranjeni Crnogorac za koju je 1882. dobio prvu nagradu bečke Akademije i carsku stipendiju. Nakon toga počinje da živi u Londonu, putuje češće, posećuje Egipat, Grčku Tursku, Italiju, Španiju. 1884. godine postaje dopisni član Srpskog učenog društva, a četiri godine kasnije i redovni član Srpske kraljevske Akademije. Poslednjih godina XIX veka sve više crta istorijske kompozicije među kojima je Bitka u Teutoburškoj šumi, koja je više puta nagrađena, Takovski ustanak po porudžbini M. Obrenovića, Ženidba Dušanova, Proglašenje Dušanovog zakonika i krunisanje cara Dušana za koju je dobio zlatnu medalju u Parizu. Tih godina radi ikonostas Saborne crkve u N.Sadu, kao i crkve u Dolovi, a za sabornu crkvu u Sremskim Karlovcima naslikao je nekoliko slika vezanih za Svetog Savu.

Ovekovečio je mnoge vladare, krunisane glave, aristokrate, naučnike.

U Beograd prvi put dolazi 1910. godine po pozivu Petra I Karađorđević. U dogovoru sa Muzejom grada Beograda radio je na otvaranju legata, što će se dogoditi tek 1970. godine. Umire u Beču, a urna sa njegovim pepelom, po njegovoj želji prenesena je u Beograd i položena u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.